MOTYWOWANIE DZIECKA DO PRACY PODCZAS NAUKI ZDALNEJ

Motywacja określana jest jako proces pośredniczący albo też stan wewnętrzny organizmu, który pobudza lub daje napęd do działania (Reber, Reber, 2008).

Oto kilka rzeczy, które możemy zrobić, aby wesprzeć nasze dzieci:

1. Wspieraj, nie wyręczaj

Częstym problemem jest odrabianie prac domowych dzieci przez rodziców. Takie działanie jest błędne i niekorzystne dla rozwoju młodego człowieka. Pozostawmy wykonywanie zadań domowych uczniom. Niezwykle ważne jest, by dziecko samo odkrywało swoje błędy i próbowało je naprawiać. W ten sposób przyzwyczaja się do wysiłku wynikającego z podejmowania trudności i jednocześnie zyskuje wiarę w swoje możliwości.

2. Motywuj mądrze

Motywacja w procesie uczenia się odgrywa ważną rolę. Zamiast karać – spróbuj nagradzać. Nie musi to być duży prezent. Wystarczy uśmiech, pochwała czy miłe słowo. Dziecko poczuje, że jest doceniane za wysiłek, który wkłada w naukę.

3. Doceniaj swoje dziecko

Warto się zastanowić, za co najczęściej chwalimy dzieci: za oceny czy osiągnięcia? Często pytamy nasze pociechy: „Jaką ocenę dziś dostałeś/aś?”, a poprawne pytanie powinno brzmieć: „Czego się dzisiaj nauczyłeś/aś?” Nie każde dziecko osiąga bardzo dobre wyniki w nauce, ale każde na pewno się stara. Dlatego lepiej jest chwalić za włożony wysiłek w pracę, a nie końcowy efekt.

4. Nie pozwól, by dziecko źle o sobie mówiło

Dzieci często kierują do rodziców komunikaty typu: „jestem głupi”, „nic nie potrafię”, „i tak mi się nie uda”. Taka postawa jest wrogiem sukcesu. Jeśli my, dorośli, też tak będziemy mówić o swoim dziecku, dostanie ono etykietę, która jeszcze bardziej obniży jego możliwości.

5. Buduj pozytywną samoocenę

Można nie być najlepszym uczniem w klasie, ale za to bardzo dobrze grać w piłkę nożną, czy grać na pianinie. Rekompensowanie poczucia niskiej wartości u dzieci jest bardzo ważne. Wiara we własne możliwości może zaprowadzić na sam szczyt, a jej brak powoduje utratę mnóstwa fantastycznych okazji do nauki, zabawy, poznania ciekawych ludzi.

Ponadto:

– słuchajmy dziecka i starajmy się zrozumieć jego trudności,

– wdrażajmy dziecko do systematyczności, nauczmy dobrej organizacji pracy (odrabianie lekcji o tej samej porze), dbajmy o odpowiednie miejsce do nauki (stały kącik do pracy),

– w pracy z dzieckiem zrezygnujmy z okazywania ciągłego niezadowolenia, a skupmy się na tym, co jeszcze można zrobić, by dziecko lepiej zrozumiało zagadnienie,

– unikajmy porównywania dziecka do jego rodzeństwa; porównujmy jego obecne osiągnięcia do poprzednich osiągnięć, by uświadomić mu w ten sposób, jakie czyni postępy.

Karolina Soroka

Psycholog szkolny