Pedagog

PEDAGOG mgr Piotr Ruśniak

 GODZINY PRACY PEDAGOGA

telefon kontaktowy: 608-115-985

PONIEDZIAŁEK		WTOREK		ŚRODA		CZWARTEK		PIĄTEK
8.00	12.00	10.00	14.00	9.00	13.00	10.00	14.00	11.00	15.00

Jak rozmawiać ze swoim dzieckiem w obliczu epidemii?

W obecnej sytuacji związanej z epidemią koronawirusa warto szczególnie dużo rozmawiać z dziećmi. Aktualnie wszyscy, a więc również (a może przede wszystkim) dzieci i młodzież, odczuwamy niepokój.

Wskazówki prowadzenia rozmowy:

1. Postaraj się być dostępny dla dziecka i gotowy na jego pytania. Dziecko powinno czuć, że w każdym momencie może Cię o wszystko zapytać.
2. Nigdy nie zbywaj dziecka odpowiadając: „nie zadawaj głupich pytań”, „znowu pytasz o to samo”, „to nie są tematy dla Ciebie”. Dzieci potrzebują często więcej zapewnień niż dorośli, aby zrozumieć określone kwestie i poczuć się pewniej.
3. Jeśli nie znasz odpowiedzi na pytanie dziecka, np. dziecko pyta nas o jakieś fakty związane z obecną sytuacją, nie wahaj się powiedzieć na przykład „nie wiem, ale możemy to razem sprawdzić w Internecie”. Dzięki temu zmniejszymy lęk swój i dziecka. Pamiętaj, że nikt nie jest wszystkowiedzący.
4. Powiedz dziecku prawdę o obecnej sytuacji, ale w sposób, który możliwy jest do przyswojenia w jego wieku. To powinien być spokojny komunikat wypowiedziany prostym językiem. Dzieci mają prawo wiedzieć, co się dzieje, uważać, dbać o siebie i innych.
5. Jeśli dziecko mówi, że się boi, nie mów mu, że nie ma się, czego bać. Odpowiadając w ten sposób pokazujesz dziecku, że te emocje, które odczuwa są niewłaściwe. Zaprzeczając lękowi dziecka dajemy mu podświadomy komunikat, że nie wolno mówić o strachu.
   Powiedz na przykład, że ma prawo się bać, że je rozumiesz, przytul je. To dziecku w zupełności wystarczy. Twoje zrozumienie i to, że traktujesz jego uczucia poważnie jest najważniejsze.
6. Warto powiedzieć, że my, jako dorośli, też się obawiamy. Ważne jest jednak, żeby nie przelewać swoich lęków na dzieci. Powiedz na przykład, „ja też się trochę obawiam, bo nie widomo, co będzie, jak będzie sytuacja wyglądała w przyszłym tygodniu, ale zostajemy w domu, myjemy częściej ręce, unikamy spotkań z ludźmi, odłożyliśmy spotkania z dziadkami, znajomymi – robimy to poprzez telefon, skypa i to są te działania, które spowodują, że koronawirus może być dla nas mniej groźny”.
7. Postaraj się jednocześnie „trzymać swoje nerwy na wodzy”. Dzieci są doskonałymi obserwatorami naszych reakcji, które powinny być w miarę spójne. Np. rodzic, który w trakcie oglądania wiadomości wpada w panikę, a potem mówi dziecku, że totalnie niczego się nie obawia, daje swojemu dziecku niespójny komunikat. Sytuacja ta, może doprowadzić do tego, że dziecko będzie się czuło zdezorientowane i bardziej przestraszone. Pamiętaj, że Ty też, tak jak dziecko, masz prawo się obawiać i okazywać swoje reakcje.
8. Starając się uspokoić dziecko, nie mów nieprawdy i nie składaj obietnic, które mogą się nie spełnić.
9. Jeśli dziecko nie jest na takim etapie, aby odpowiednio zrozumieć i przefiltrować informacje z telewizji czy z radia, nie narażaj je nadmiernie na te media.
10. Odpowiadając na pytania nie musisz posługiwać się pojęciami fachowymi i danymi statystycznymi. Najlepiej najpierw w delikatny sposób dowiedz się, co dziecko już wie i co je interesuje.
11. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko jest rozwojowo gotowe na to, aby zrozumieć naukową wiedzę, a profesjonalny język je uspokoi, to możesz omówić informacje pochodzące z rzetelnych źródeł, np. powiedzieć, że trwają prace nad wynalezieniem szczepionki.
12. Pomóż dziecku przeżyć stres związany z pandemią, pozwól na wyrażenie emocji. Nie wszystkie dzieci reagują na stres w ten sam sposób.
13. Jeśli Twoje dziecko, nie jest w ogóle zainteresowane obecną sytuacją i nie chce o niej rozmawiać, bądź nie zadaje Ci pytań, to nie naciskaj. Czujnie obserwuj sytuację.

Reakcja dzieci zależy w dużym stopniu od tego, jak zachowują się dorośli w ich otoczeniu. Rodzice, którzy postarają się reagować spokojnie, będą stanowić wsparcie dla swoich dzieci.

W czasie epidemii warto kontrolować dzieciom dostęp do wiadomości w mediach, również społecznościowych. Dzieci mogą błędnie interpretować informacje, które do nich docierają i bać się tego, czego nie rozumieją.

Źródła:

http://www.doktorekradzi.pl/jak-rozmawiac-z-dzieckiem-o-koronawirusie-i-obecnej-sytuacji/

https://twojezdrowie.rmf24.pl/choroby/koronawirus-covid-19/news-koronawirus-jak-radzic-sobie-ze-stresem-w-czasie pandemii,nId,4388471#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox

https://www.vogue.pl/a/jak-zachowac-zdrowie-psychiczne-w-czasach-kwarantanny

 

Jak motywować dziecko do nauki w domu? – wskazówki dla rodziców

Wsparcie i motywowanie dzieci do nauki jest niezbędnym elementem oddziaływania wychowawczego środowiska rodzinnego. W systematycznej zdalnej nauce jesteście Państwo dla dziecka przykładem i wsparciem, a także najbliższymi osobami pobudzającymi motywację do uczenia się.

Istotną sprawą w zakresie motywowania dzieci do nauki jest ich akceptacja przez rodziców, bez względu na to, co dziecko wykonuje jak się zachowuje. Dziecko, które wyrasta w atmosferze akceptacji, poczuciu, że jest kochane i szanowane, łatwiej przyjmie nasz punkt widzenia. Dziecko, które nabierze wiary i pewności siebie, łatwiej pokona problemy i chętniej będzie podejmowało wyzwania.

Jak rodzice powinni postępować, aby zachęcić dzieci do nauki?

WSPIERAJ, ALE NIE WYRĘCZAJ.  Pomagając w odrabianiu zadań domowych nie należy wyręczać dziecka. Należy wdrażać je do samodzielnej pracy. W procesie uczenia się ważną rolę odgrywa, aby dziecko samo odkryło swoje błędy i samo je poprawiło.

MĄDRZE MOTYWUJ. W procesie zdalnego uczenia się motywacja odgrywa dużą rolę. Jest siłą pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy i rozszerzania własnych zainteresowań.  Złotym środkiem jest drobna nagroda, np. w postaci uznania rodziców, pochwały.

DOCENIAJ OSIĄGNIĘCIA DZIECKA. Należy doceniać osiągnięcia, a nie stopnie. Lepiej zapytać: „Czego się dziś nauczyłeś?”.

NIE POZWÓL DZIECKU, BY ŹLE MÓWIŁO O SOBIE. Opatrywanie dzieci etykietami ogranicza ich nadzieję, marzenia i możliwości. Lęk przed niepowodzeniem powoduje występowanie tendencji do rezygnacji.

BUDUJ W DZIECKU POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI. Dziecko będzie myślało pozytywnie o sobie, gdy będzie miało poczucie własnej wartości. Postarajmy się uwierzyć dzieciom w siebie. Wiara we własne możliwości może zaprowadzić na sam szczyt.

Wskazówki, które można wykorzystać w pracy z dzieckiem:

DOSTRZEGAJ SUKCESY I STARANIA DZIECKA. Omawiając jego pracę, najpierw podkreśl dobre strony, wskazując nad czym mogło by jeszcze popracować.

OKAZUJ ŻYCZLIWE ZAINTERESOWANIE SPRAWAMI SZKOLNYMI DZIECKA. Zamiast wypytywać i kontrolować, raczej słuchaj uważnie i okaż zrozumienie dla jego uczuć.

ZAMIAST KRYTYKOWAĆ I OCENIAĆ – DODAJ MU OTUCHY.  Zapytaj: Z czym masz kłopot? Czego potrzebujesz, żeby sobie z tym poradzić?

NIE WAHAJ SIĘ POWIEDZIEĆ DZIECKU O TYM, CO CIĘ MARTWI I CZEGO OCZEKUJESZ. Powiedz np. “Oczekuję, że będziesz więcej niż zwykle poświęcał czasu na naukę domową. Jeżeli czegoś nie rozumiesz, chętnie Ci pomogę. Pomóż nawiązać kontakt z wychowawcą i nauczycielem (dziennik elektroniczny, poczta).

ROZMAWIAJ Z DZIECKIEM O JEGO ZAINTERESOWANIACH, CELACH I PLANACH NA PRZYSZŁOŚĆ.  Zadawaj pytania, które skłaniają do zastanowienia się nad znaczeniem wykształcenia. “Co dla Ciebie w życiu jest ważne?”.

POMAGAJ DZIECKU. Wdrażaj dziecko do systematyczności, naucz dobrej organizacji pracy (odrabianie lekcji o tej samej porze) i zadbaj o odpowiednie miejsce do nauki (stały kącik do pracy). Wspieraj dziecko w odrabianiu lekcji i pokonywaniu trudności – nie oznacza to jednak, że masz wykonać zadanie za dziecko! Pomóż mu zrozumieć polecenie, zaplanujcie poszczególne etapy niezbędne do wykonania zadania, w razie potrzeby udziel wskazówek.

UNIKAJ ATMOSFERY NAPIĘCIA. Pomimo trudnej również dla dorosłych sytuacji staraj się nie okazywać ciągłego niezadowolenia, lecz szukaj mocnych stron swojego dziecka i udzielaj mu wsparcia. Chwal – za osiągnięcia, a także za włożony wysiłek.

NIE PORÓWNUJ DZIECI. Wszyscy jesteśmy inni, dlatego nie należy stosować porównań do rodzeństwa, kolegów, lecz do poprzedniego jego poziomu umiejętności – uświadamiasz mu w ten sposób postępy i motywujesz do dalszej pracy.

NIE ZAPRZECZAJ UCZUCIOM DZIECKA. W przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez nie porażki nazwij jego uczucia: „Widzę, że jest Ci bardzo smutno z tego powodu…, że jesteś rozczarowany…, że zadanie to sprawia Ci trudność”. Zachęć je do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponuj własne pomysły i wspólnie zdecydujcie, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania.

Unikajmy:

• Nadmiernej kontroli.
• Uczenia się za dziecko.
• Stawiania zbyt wysokich wymagań.
• Niewłaściwego motywowania – polegającego na stosowaniu zachęt do nauki tj: moralizowane, straszenie, zawstydzanie, przekupywane, stosowanie kar.
• Braku zainteresowania dzieckiem.

Źródła: Brophy. J – „Motywowanie uczniów do nauki”. Buchner. Ch- „ Sukces w szkole jest możliwy”. Hamer.H – „ Do efektywności nauczania”. Harmin. M – „Duch klasy”. Jak motywować uczniów do nauki?. Mc Ginnisa. A – „Sztuka motywacji”. D. Stipek, K.Seal- „Jak nakłonić dziecko do nauki?”.  G.W.Green – „Jak pomagać dziecku w nauce?”.  A.Faber, E.Mazlish – „Jak mówić, żeby dzieci uczyły się w domu i w szkole” Strony internetowe: www.edux.pl, www.publikacje.edu.pl.

AKTUALNA POMOC PEDAGOGA

Do podstawowych obowiązków pedagoga należy staranne wykonywanie pracy, zgodnie z obowiązującym regulaminem, a  w  szczególności:

1. Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia przyczyn niepowodzeń edukacyjnych oraz wspieranie mocnych stron uczniów;
2. Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w celu rozwiązywania problemów wychowawczych oraz oraz wspieranie rozwoju uczniów;
3. Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
4. Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
5. Udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
6. Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
7. Pomoc rodzicom/opiekunom prawnym i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
8. Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej;
9. Prowadzenie zajęć i działań z zakresu doradztwa, doskonalenia zawodowego.

Działania wychowawczo-profilaktyczne realizowane w roku szkolnym 2019/20120

Program  „Czyste powietrze wokół nas”

Celem programu jest ochrona dzieci przed szkodliwym wpływem dymu tytoniowego poprzez wykształcenie u nich świadomej postawy ochrony własnego zdrowia w sytuacjach, gdy są skazane na bezpośredni kontakt z palącymi. Adresaci – oddziały przedszkolne.

Program  „Moje dziecko idzie do szkoły”

Celem programu jest podniesienie poziomu wiedzy rodziców  dzieci w wieku wczesnoszkolnym na temat wybranych elementów zdrowego stylu życia, ich roli w kształtowaniu prawidłowych nawyków prozdrowotnych. Adresaci – oddziały przedszkolne.

Program „Trzymaj Formę!”

Celem programu jest edukacja w zakresie trwałego kształtowania prozdrowotnych nawyków wśród młodzieży szkolnej i ich rodzin poprzez promocję zasad aktywnego stylu życia i zbilansowanej diety. Elementami programu są zagadnienia związane z zaburzeniami odżywiania (anoreksja, bulimia, nadwaga, otyłość). Adresaci – klasa VIa, VIIIa.

Program „Bezpieczna Szkoła”

III Komisariat Policji w Lublinie (cyberprzemoc), działanie: spotkania uczniów z policjantem. Adresaci – wszystkie oddziały.

Program „Jedz z Głową”

Fundacja  Medicover, działania: konkurs plastyczny, przeprowadzenie pomiarów antropometrycznych,zajęcia warsztatowe dla uczniów, szkolenie dla rodziców. Adresaci – klasa IIIa

Program „ Lubelski Program Wczesnego Wykrywania, Leczenia i Terapii Zaburzeń Komunikacyjnych u Dzieci Rozpoczynających Naukę Szkolną”

Regionalny Program Operacyjny Województwa Lubelskiego, działanie: badanie słuchu. Adresaci – uczniowie klas Ia, Ib, Ic.

Program„ Profilaktyka Czerniaka”

Polskie Towarzystwo Chirurgii Onkologicznej, działanie: zajęcia informacyjno – edukacyjne prowadzone przez wychowawcę lub pielęgniarkę. Adresaci – wszystkie oddziały.

Działania – orientacja zawodowa oddziały VII-VIII  art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy

L.p.	Przedmiot/lekcja/metoda/ forma/rodzaj działania	Tematyka działań	Termin realizacji	Realizatorzy	Oddział
1.	Lekcje: Doradztwo zawodowe	1. Wstęp do doradztwa zawodowego. 2. Samopoznanie mocne i słabe strony. 3. Zainteresowania – jak zaplanować przyszłość edukacyjno-zawodową? 4.Moje style uczenia się  i style pracy. 5. Stres – wróg czy przyjaciel – test. 6. Świat zawodów. 7. Kwalifikacje a kompetencje zawodowe – test predyspozycji zawodowych. 8. Rynek pracy. 9.  Praca w grupie jako przykład kompetencji kluczowej 10. Poznajemy zasady komunikacji interpersonalnej.	I półrocze	doradca zawodowy	klasy 7
2.	Lekcje: Doradztwo zawodowe	1. Szkoła podstawowa i co dalej? Planujemy własną ścieżkę edukacyjno-zawodową. 2. Arkusz samooceny ucznia. 3. Jak długo się uczymy? Edukacja formalna i pozaszkolna. 4. Jak scharakteryzować współczesny rynek pracy? 5. Świat zawodów. 6. Zawody przyszłości. 7. W odpowiedzi na ogłoszenie, czyli redagujemy dokumenty aplikacyjne. 8. Autoprezentacja czyli sztuka przedstawiania samego siebie. 9. Kodeks pracy, poznajemy prawa i obowiazki pracodawcy i pracownika. 10.Przepisy  prawa regulujące rekrutację na rok 2019/2020. Harmonogram, zasady   i przebieg rekrutacji. Zapoznanie z aktualną ofertą  szkół ponadpodstawowych.	II półrocze	doradca zawodowy	klasy 8

 

Szkolny Klub Wolontariatu

Warto przeczytać

DORADCA ZAWODOWY POLECA

ADHD

Bezpieczeństwo w sieci – materiały informacyjne

Bezpieczny internet

Zostań sieciakiem

Stop cyberprzemocy

Broszura – do the check

Dziecko w sieci

Dziecko w sieci -I

Broszura II

Cyberprzemoc SMML

Prawa autorskie

Przestępczość komputerowa

Przestępstwa w sieci

Uczeń w sieci

10 porad dla rodziców

Umowa o korzystaniu z internetu – wersja I

Umowa o korzystaniu z internetu – wersja II

Cyberprzemoc

 Dopalacze

Przydatne adresy i telefony instytucji oferujących pomoc specjalistyczną: 

• Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna nr 1 w Lublinie, ul Pogodna 54,tel. 81/745 85 52
• Specjalistyczna Poradnia Psychoprofilaktyki i Terapii Rodzin, ul. I Armii Wojska Polskiego 1, tel. 81/532 48 22
• Centrum Interwencji Kryzysowej ul. Probostwo 6 A, tel. 81/466 55 46, 81/466 55 47, 81/466 5494
• Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii, ul. Zakładowa 11 A, tel. 81/533 84 95
• Katolickie Stowarzyszenie Pomocy Osobom Uzależnionym AGAPE, ul. Bernardyńska 5, tel. 81/534 38 87
• Poradnia Leczenia Uzależnień, ul. Karłowicza 1, tel. 81/532 29 79
• Specjalistyczna Poradnia Zawodowa, ul. Magnoliowa 8, tel. 81/747 35 26
• Mobilne Centrum Informacji Zawodowej OHP, ul. Lubomelska 1-3, tel. 81/532 62 56
• Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Lublinie ul. Koryzonowej 2 d 20-137 Lublin 81/466 53 00
• Sekcja ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie MOPR ul. Głęboka 11 20-612 Lublin 81/466 54 86
• Zespół Interdyscyplinarny w Lublinie Siedziba Zespołu – Sekcja ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie ul. Głęboka 11    20-612 Lublin 81/466 54 86