CYPRIAN KAMIL NORWID-200-LECIE URODZIN

,,Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez  uszanowanie
Dla  d a r ó w  Nieba…
Tęskno  mi, Panie…’’

Tak  pisał  Cyprian Kamil  Norwid  w wierszu ,,Moja piosnka II’’, który  interpretowaliśmy z  uczniami  klas IV -VIII  podczas wrześniowych lekcji języka polskiego. 200-lecie urodzin wielkiego romantyka skłoniło  nas do spojrzenia na Ojczyznę  wyobraźnią dawnego poety. Motyw tęsknoty za  utraconą  Ojczyzną był  niejednokrotnie  obecnym  w literaturze XIX wieku, szczególnie po upadku powstania listopadowego, kiedy to wielu znakomitych twórców udało się na emigrację, między innymi Adam Mickiewicz, Juliusz  Słowacki, Cyprian Kamil Norwid i Fryderyk Chopin. Wiersz ,,Moja piosnka II’’ powstał w 1854 roku i  przejawia charakter autobiograficzny. Poeta na obczyźnie żył  w samotności i  chorobie, a jego poezja nie była zrozumiana przez otoczenie, z powodu  tajnej  działalności politycznej i wcześniejszych  aresztowań,   nie mógł  powrócić  do Polski.  Z utęsknionego obrazu Ojczyzny w wierszu Norwida pojawia się niebywały szacunek dla chleba z polskich pól, ciężkiej  pracy, tradycji i  obyczajów polskiego ludu. Wiele miejsca  zajmuje troska i odpowiedzialność w odniesieniu do ojczystej  przyrody, dbałości o wspólne dobro i bezpieczeństwo. Z tekstu romantycznego utworu wypływa również  przywiązanie narodu polskiego do tradycji chrześcijańskiej, na  której budowano relacje międzyludzkie i wartości moralne. Dawna Ojczyzna  jest obrazem wymarzonego wizerunku, wypełnionego nadzieją  o idealnym miejscu  na ziemi. Pomyślność naszej  Ojczyzny jest bliska każdemu z nas, dlatego utwór poetycki Cypriana Kamila Norwida zachowuje  aktualność, wyraża uniwersalne prawdy i nadzieje współcześnie żyjących Polaków.

Jadwiga Korzeniewska