W SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 1 KULTYWUJEMY STAROPOLSKIE OBYCZAJE I ZWYCZAJE

W wigilię dnia poświęconego pamięci św. Andrzeja wiejskie dziewczęta próbowały dociec, jaka czeka je przyszłość, zwłaszcza w sferze dotyczącej życia osobistego. W różnych regionach kraju stosowano rozmaite sposoby, by uchylić rąbka tajemnicy związanej z ludzkim losem: stosowano słone i słodkie pieczywo obrzędowe; lano wosk, cynę czy ołów na zimną wodę; losowano charakterystyczne przedmioty lub karteczki ukryte pod glinianym garncami albo pod poduszką, urządzano pochód dziewczęcych trzewiczków w stronę drzwi wejściowych do chaty.

Wróżby typu andrzejkowego były rozpowszechnione nie tylko w Polsce, ale w całej chrześcijańskiej Europie. Podczas gdy św. Andrzej miał pomóc dziewczętom w odkryciu przyszłości, chłopcy gromadzili się na podobne wróżby w przeddzień św. Katarzyny. Jednakże katarzynki uznano ostatecznie za mniej atrakcyjne od dziewczęcych andrzejek – z czasem uległy zapomnieniu. Ślad starych zwyczajów i wierzeń pozostał w przysłowiach: „W święto Katarzyny są pod poduszką dziewczyny” oraz „W wilię św. Andrzeja jest dla dziewcząt nadzieja”.

W Szkole Podstawowej nr 1 w Lublinie kultywuje się zarówno tradycyjne obrzędy, jak i zwyczaje, dlatego uczniowie klas 1 „a”, 1 „c” 2”a” oraz przedszkolaki z grupy 0 „a” pod kierunkiem swoich wychowawczyń przygotowały gry nawiązujące do dawnych wróżb, nadając im charakter zabawowy. Dzieci, uczestniczący w klasowych spotkaniach andrzejkowych wiedziały, że zabawy, w których brały udział, są pamiątką rozbudowanych działań i zachowań, stanowiących bogactwo narodowej kultury regionalnej.

Justyna Wiśniewska, Sylwia Robak, Emilia Mańka, Justyna Krzywicka